Зефир (халаплăх)

Зефир тата Хлорида. Вильям Бугро ӳнерҫӗн ӗҫӗ

Зефир (ав.-греч. Ζέφυρος) — Авалхи грек халаплăхӗн паттӑрӗ, иккӗмӗш ӑрури турӑ. Астреяпа Эосӑн ывӑлӗ, Борейӑн, Эврӑн тата Нотӑн тӑванӗ. Ӑна Гомерӑн «Илиадинче» (II, 147 тата ыт. те) асӑнаҫҫӗ. Ҫемҫе ҫӑмӑл ҫиле, ҫуркунне килессине пӗлтерекенӗ. Унпа Рим халаплăхӗнчи чечек-ҫеҫке турри Фавоний пӗр танлӑ.

Зефирӑн савни - Хлорида (Рим халаплăхӗнче — Флора), вӗсен ывӑлӗ Карпос.

Вуламалли

• Щукарев А. Н. Зефир, ветер // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
• Venti // Реальный словарь классических древностей / авт.-сост. Ф. Любкер ; Под редакцией членов Общества классической филологии и педагогики Ф. Гельбке, Л. Георгиевского, Ф. Зелинского, В. Канского, М. Куторги и П. Никитина. — СПб., 1885.
• Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.1. С.468. ISBN 5-85270-016-9