Палеозой

«Википеди» ирĕклĕ энциклопединчи материал
Девон тапхӑрӗнчи ҫутҫанталӑк

Палеозой эри, палеозой, PZ (ав.гр. πᾰλαιός — аваллӑ, ав.гр. ζωή — пурнӑҫ) — Ҫӗр планетан кун-ҫулӗнчи геологиллӗ эра, авалхи пурнӑҫӑн эри пек паллӑ. Фанерозой эонӗн пӗрремӗш эри. Неопротерозой эри хыҫҫӑн тата мезозой эринчен маларах пырать. 541,0 ± 1,0 миллион ҫул каялла пуҫланнӑ та 251,902 ± 0,024 млн ҫул каялла вӗҫленнӗ. Ҫапла вара, вӑл 289 млн ҫул патне тӑсӑлнӑ. 6 тапхӑра: кембрий, ордовик, силур, девон, карбон тата пермь ҫине пайланать.

Эра пуҫламӑшӗнче кӑнтӑр материксем пӗрлӗхлӗ Гондвана тенӗ суперконтинента кӗнӗ, вӗҫӗнче вара унӑн ҫумне ытти континентсем те ҫыпӑҫса ларсан, Пангея тенӗ суперконтинент пулса тӑнӑ.

Палеозоя тишкернин кун-ҫулӗ[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Вуламалли[тӳрлет | кодне тӳрлет]

  • Иорданский Н. Н. Развитие жизни на Земле. — М.: Просвещение, 1981.
  • Короновский Н. В., Хаин В. Е., Ясаманов Н. А. Историческая геология : Учебник. — М.: Академия, 2006.
  • Сорохтин О. Г., Ушаков С. А. Развитие Земли. — М.: Изд-во МГУ, 2002. — 506 с.
  • Поленов Б. К. Палеозойская эра // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
  • Ушаков С. А., Ясаманов Н. А. Дрейф материков и климаты Земли. — М.: Мысль, 1984.
  • Ясаманов Н. А. Древние климаты Земли. — Л.: Гидрометеоиздат, 1985.
  • Ясаманов Н. А. Популярная палеогеография. — М.: Мысль, 1985.

Каҫӑсем[тӳрлет | кодне тӳрлет]