Данильченко Светлана Фёдоровна
Курӑнакан калӑплав
Данильченко хушаматлă урăх çынсем çинчен Википедире статьясем пур.
Светлана Данильченко | |
Çуралнă вăхăт: | Николаев, Украина ССР, ССРП |
---|---|
Çуралнă вырăн: | 1938, нарăс, 18 |
Вилнĕ вăхăт: | 2008, чӳк 15 |
Вилнĕ вырăн: | Одинцово, Мускав облаçĕ, РФ |
Гражданлăх: | ССРП РФ |
Професси: | XX ĕмĕрти совет/раççей актриси |
Карьера: | 1958—1981 |
Светлана Фёдоровна Данильченко (18.2.1938, Николаев, Украина ССР, ССРП — 15.11.2008, Мускав облаçĕ) — XX ĕмĕрти совет/раççей киноактриси. «Вечный зов» сериалта тата популярлă ытти кинофильмсенче вылянă.
Биографи
[тӳрлет | кодне тӳрлет]1938 çулхи нарăсăн 18-мĕшĕнче Николаевра (Украина ССР) çуралнă.
2008 çулхи чӳкĕн 15-мĕшĕнче Мускав облаçĕнче вилнĕ. Покровское (Одинцово хула тăрăхĕ, Мускав облаçĕ) çăвинче пытарнă[1].
Килйыш
[тӳрлет | кодне тӳрлет]- Упăшка — Никос Папатакис[en] кинорежиссёр
- Ывăл —
Фильмографи
[тӳрлет | кодне тӳрлет]- 1958 — Когда начинается юность — Саня
- 1959 — Горячая душа — Яснова
- 1962 — Мы вас любим — Элиза
- 1963 — Люди не всё знают — Гануся
- 1963 — Сотрудник ЧК — Федосова
- 1965 — Нет неизвестных солдат — Юлия
- 1965 — Сколько лет, сколько зим — Люба
- 1965 — Хочу верить — Светлана
- 1969 — Король-олень — серендиппская девица
- 1970 — Белорусский вокзал — официантка
- 1971 — Ехали в трамвае Ильф и Петров — девушка в берете
- 1972 — За всё в ответе — участница встречи выпускников (нет в титрах)
- 1973 — Эта весёлая планета — эпизод
- 1974 — Единственная дорога — Бранка
- 1975 — Дерсу Узала — Анна, Владимир Арсеньевăн арăмĕ
- 1976 — Зеница ока — Саша
- 1973—1983 — Вечный зов — Кружилин арăме (серисем: 8—10, 16—17)
- 1974—1977 — Хождение по мукам — сĕтел умĕнчи дама
- 1979 — Стакан воды — эпизод
- 1981 — Февральский ветер — жена губернатора