Кутник

Кутник^[1] — пÿртри алăк патĕнчи сак. Вăл чылай чухне уратасăр тата ăна урлăм çумнех çыпăçтарса хунă. Кĕске вăхăтлăха килекен хăнасене йышăнма меллĕ.

Çавăн пекех

Асăрхавсем

^ Тен, вырăс чĕлхинчи «коник» тенинчен тухнă пулĕ (русизм). Анчах та кунта [т] сасă еплерех кĕрсе ларма пултарни ăнланмаллах мар. Лаша пуçĕ евĕрлĕ эрешпе илемлетнĕ те, çавăнпа кутник саккине вырăссем «коник» тенĕ пулнă малтанхи вăхăтсенче.

Вуламалли

Иван Забелин «Домашний быт русских царей в XVI и XVII столетиях». Издательство Транзиткнига. Москва. 2005. стр. 113, 119. ISBN 5-9578-2773-8
Словарь русских народных говоров. Издательство Институт русского языка. Том 16. 1966. ISBN 5-02-027894-7.
И. И. Шангина. Лавка // Русский традиционный быт: Энциклопедический словарь. — СПб.: Азбука классика, 2003. — С. 408—410. — 688 с. — 5000 экз. — ISBN 5-352-00337-X.
Л. В. Беловинский. Лавка // Иллюстрированный энциклопедический историко-бытовой словарь русского народа. XVIII — начало XIX в. / под ред. *Н. Ерёминой. — М.: Эксмо, 2007. — С. 341. — 784 с.: — ил. с. — 5000 экз. — ISBN 978-5-699-24458-4.

[1] Тен, вырăс чĕлхинчи «коник» тенинчен тухнă пулĕ (русизм). Анчах та кунта [т] сасă еплерех кĕрсе ларма пултарни ăнланмаллах мар. Лаша пуçĕ евĕрлĕ эрешпе илемлетнĕ те, çавăнпа кутник саккине вырăссем «коник» тенĕ пулнă малтанхи вăхăтсенче.

[1]