Мăнастир

Ку терминăн урăх пĕлтерĕшсем пур, пăхăр Мăнастир (пĕлтерĕшсем).

Çавăн пекех пăхăр: Мăнахлăх.

Нил-Столбный пушхирĕ
(Сергей Прокудин-Горский фотографиленĕ, 1910 çул)

Мăнасти́р (грек μοναστήριον, грек. μόνος «пĕрре, пĕччен») — пĕрлĕ уставпа тĕне тытса пурăнакан, çаплах Турăна кĕл тума, хуçалăха тытса пыма, выртса илме кирлĕ пĕрлĕ çурт-йĕр комплексĕнче пурăнакан мăнахсен е мăнахиньăсен общини.

Каçăсем

• Василенко Н. П., Ловягин А. М., Смирнов Ф. А., Монашество // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1890—1907.

Литература

• Прошин Г. Г. Чёрное воинство. Русский православный монастырь. Легенда и быль. — М.: Политиздат, 1988. — 100 000 экз. — ISBN 5-250-00642-6
• Зырянов П. Н. Русские монастыри и монашество в ХІХ-XX веках. — М.: Вербум-М, 2002. — 319 с.