Юрлавçă

Юрлавçă (нум. х. — юрлавçăсем):

Юрлавçă, юрăçă, юрлакан (кивелнĕ вариантсем шутланаççĕ: хорист, хорçă)
- Юрлавçă (чиркӳ хорĕ)^[1];
- Тиек-юрлавçă^[2];
- Патша килçум юрлавçи^[1].
- Демественник (чирк.)
Кайăксем е хурт-кăпшанкă тавраш:
Литература хайлавĕсем:
- «Юрлавçă» (1895; Киевское слово, № 2789) — Александр Куприн очеркĕ
- «Юрлавçă» (2005) — Сергей Шелковыйăн сăвăсемпе проза пуххи.

Çав. пекех

Асăрхавсем

^ ¹^тата² Певчие // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1890—1907.
^ Государевы певчие дьяки // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1890—1907.

Ку страницăра эсир пĕр ятлă, анчах та тĕрлĕ пĕлтерĕшлĕ статьясен ят-йышне куратăр.
Енчен те эсир кунта урăх статьяран лекрĕр пулсан, çав статьяри каçăна тĕрĕс статья çине куçаракан каçă çине улăштарăр.

[Певчие-1] ¹^тата² Певчие // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1890—1907.

[2] Государевы певчие дьяки // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1890—1907.

[1]

[2]