Аморей чĕлхи

«Википеди» ирĕклĕ энциклопединчи материал
Аморей чĕлхи
Тăван ячĕ: сутий чĕлхи
Патшалăхсем:
Регионсем: Çывăх Тухăç
Официаллă статус: Ватă Вавилон патшалăхĕ
Йĕркелекен: çук
Статус: çухалнă
Çухалнă: П. эрч. II пинçуллăх
Классификаци
Категори: Еврази чĕлхисем
Афрази макройышĕ
Семит йышĕ
Анăç семит турачĕ
Варринчи семит кĕçĕн турачĕ
Çурçĕр-анăç семит мăн ушкăнĕ
Чĕлхе кочĕсем
ISO 639-1:
ISO 639-2:
ISO 639-3:
Çавăн пекех пăхăр: Проект:Лингвистика

Аморей чĕлхиçывăхтухăç народ аморей (аморит) халăхĕ пупленĕ семит чĕлхисен йышĕнчи авалхи çухалнă чĕлхе. П. эрч. III — II пинçуллăхсенче калаçнă. Çаплах аморит чĕлхи ятпа паллăскер.

Тĕпчени[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Аморей чĕлхине Вавилона аморейсем тытса тăнă вăхăтри савăл çырăвĕпе аккадла харпăр ячĕсене çырса хăварнипе кăна пĕлеççĕ, çаплах вĕсене мари, мукиш тата, сахалтарах, икĕпат çăлкуçĕсенче тупнă.

Çав. пекех[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Литература[тӳрлет | кодне тӳрлет]

  • Andrason Alexander, Vita Juan-Pablo. Amorite: A Northwest Semitic language? // Journal of Semitic Studies 63/1 (2018): 19-58
  • D. Cohen, Les langues chamito-semitiques, CNRS: Paris 1985.
  • I. Gelb, «La lingua degli amoriti», Academia Nazionale dei Lincei. Rendiconti 1958, no. 8, 13, pp. 143–163.
  • H. B. Huffmon. Amorite Personal Names in the Mari Texts. A Structural and Lexical Study, Baltimore 1965.
  • Remo Mugnaioni. «Notes pour servir d’approche à l’amorrite» Travaux 16 — La sémitologie aujourd’hui, Cercle de Linguistique d’Aix-en-Provence, Centre des sciences du langage, Aix-en-Provence 2000, p. 57-65.
  • M. P. Streck, Das amurritische Onomastikon der altbabylonischen Zeit. Band 1: Die Amurriter, Die onomastische Forschung, Orthographie und Phonologie, Nominalmorphologie. Alter Orient und Altes Testament Band 271/1, Münster 2000.