Бирюков Владлен Егорович
| Владлен Бирюков | |
| Ӳкерчĕк | |
| Çуралнă чухнехи ят: | Владлен Егорович Бирюков |
|---|---|
| Çуралнă вăхăт: | пуш, 7, 1942 |
| Çуралнă вырăн: | Никоново, Маслянино районĕ, Çĕн Çĕпĕр облаçĕ, РСФСР, СССР |
| Вилнĕ вăхăт: | авăн, 2, 2005 |
| Вилнĕ вырăн: | Бердск, Çĕн Çĕпĕр облаçĕ, РФ |
| Професси: | актёр театра и кино |
| Хастар çулсем: | 1966 — 2005 |
| Театр: | «Красный факел» |
Владле́н Его́рович Бирюко́в (7.3.1942, Никоново — 2.9.2005, Бердск)[1] — совет тата раççей театрпа кино актёрĕ. Раççей Федерацин халăх артисчĕ (2002)[2]. СССР патшалăх премин лауреачĕ (1979).
Биографи[тӳрлет | кодне тӳрлет]
Владлен Бирюков 1942 çулхи пушăн 7-мĕшĕнче Çĕн Çĕпĕр облаçĕн Никоново ялĕнче çуралса ӳснĕ. Шкулта пĕлӳ илсен Бердскри радиосавутра ĕçленĕ, çăрта хĕсметре тăнă[3][1].
1966 çулта, Çĕн Çĕпĕр театр училищинче вĕренсе тухсан, Çĕн Çĕпĕр Çамрăксен театрĕн труппине хĕсмете кĕнĕ. 1971 çултанпа «Красный факел»[4] театрĕнче ĕçленĕ.
2005 çулхи авăнăн 2-мешĕнче Бердскре куçне ĕмĕрлĕхех хупнă. Артиста хула çăвинче, амăшĕпе юнашар, пытарнă[3][1].
Фильмографи[тӳрлет | кодне тӳрлет]
- 1973 — Горячий снег — Скорик
- 1973 — 1983 — Вечный зов — Яков Алейников
- 1976 — Быть братом — Николай Коваль
- 1978 — Молодая жена — Алексей Терехов
- 1978 — У меня всё нормально — полковник Алексей Петрович Баташов
- 1980 — Тайное голосование — Степан Васильевич Иванченко
- 1981 — Две строчки мелким шрифтом — эпизодри роль
- 1981 — Приказ: огонь не открывать — Тихонов
- 1982 — Приказ: перейти границу — Тихонов
- 1984 — Парашютисты — генерал Николай Игнатьевич
- 1988 — Хлеб — имя существительное — Воронин
- 1992 — Овен
- 2004 — Гордый варяг — Ватă шкипер
Асăрхавсем[тӳрлет | кодне тӳрлет]
- ^ 1, 2 тата 3 Шапенкова, 2014, {{{2}}}
- ^ Почётное звание присвоено указом президента России № 1429 от 19 декабря 2002 года 2013 ҫулхи Ҫу уйӑхӗн 8-мӗшӗнче архивланӑ.
- ^ 1 тата 2 Администрация г. Бердска, 2010, {{{2}}}
- ^ «Красный факел», {{{2}}}
Литература[тӳрлет | кодне тӳрлет]
- Антонова Т. А., Герсова Л. С. Линия правды. Народный артист России Владлен Бирюков. — Çĕн Çĕпĕр: Новосиб. кн. изд-во, 2005. — ISBN 5-7620-1057-0
Каçăсем[тӳрлет | кодне тӳрлет]
- Творческая биография на сайте новосибирского театра «Красный факел». red-torch.ru. Тĕрĕсленĕ 4 Авӑн уйӑхӗн 2016.
- Бердскому городскому музею вдовой Народного артиста РФ Владлена Бирюкова переданы в дар документы и фотографии актера. berdskadm.ru (2010-06-18). Тĕрĕсленĕ 4 Авӑн уйӑхӗн 2016.
- Панчева Г. Нежный и ранимый Владлен Бирюков (видео). kurer-sreda.ru (2010-09-22). Тĕрĕсленĕ 4 Авӑн уйӑхӗн 2016.
- Панчева Г. Дочь известного актера Владлена Бирюкова открыла музей своего отца в Бердске. kurer-sreda.ru (2016-09-02). Тĕрĕсленĕ 4 Авӑн уйӑхӗн 2016.
- Шапенкова Н. Ф. К вопросу о создании в Бердске музея народного артиста России Бирюкова Владлена Егоровича (1942-2005). okberdsk.ru (2014-10-21). Тĕрĕсленĕ 28 Ҫурла уйӑхӗн 2016.