Нуклонсар
Гелий-3 атомăн схеми. Варринче — икĕ протонран (хĕрлĕ тĕслĕ) тата пĕр нейтронран (фиолет тĕслĕ) тăракан нуклонсар
Нуклонсар (выр. Атомное ядро, акăл. Atomic nucleus) — атомăн варринчи пайĕ, вăл тĕлте унăн массин 99,9% вырнаçнă. Нуклонсарăн позитивлă (+) заряд пур. Асăннă заряд харпăр нуклонсарпах çыхăннă химилле элементăн тĕсне палăртать. Кашни нуклонсарăн калăпăшĕ çав харпăр атомăн калапăшĕнчен 10 000 хут пĕчĕкрех. Нуклонсарсене нуклонсар физики тишкерет, тĕпчет.
Мĕншĕн-ха нуклонсар теççĕ? Мĕншĕн тесен кашни нуклонсар нуклонсенчен тăрать. Нуклонесем вара икĕ тĕрлĕ пулаççĕ — протонсем тата нейтронсем. Харпăр нуклонсарти нуклонсем пĕр-пĕринпе вăйлă вăйăм витĕмĕпе çыхăннă.
Вуламалли[тӳрлет | кодне тӳрлет]
- М. Айзенберг, В. Грайнер. Модели ядер, коллективные и одночастичные явления. — М.: Атомиздат, 1975. — 454 c.
- М. Айзенберг, В. Грайнер. Микроскопическая теория ядра. — М.: Атомиздат, 1976. — 488 с.
- О. Бор, Б. Моттельсон. Структура атомного ядра. — В 2-х т. — М.: Мир, 1971—1977.
- В. П. Крайнов. Лекции по микроскопической теории атомного ядра. — М.: Атомиздат, 1973. — 224 с.
- В. В. Маляров. Основы терии атомного ядра. 2-ое изд. — М.: Наука, 1967. — 512 с.
- Р. Натаф. Модели ядер и ядерная спектроскопия. — М.: Мир, 1968. — 404 с.
- С. М. Поликарпов. Необычные ядра и атомы. — М.: Наука, 1977. — 152 с.
