Печора тинĕсĕ
| Печора тинĕсĕ | |
 | |
| Вăрăммăшĕ | 180 км |
|---|---|
| Анлăшĕ | 300 км |
| Лаптăк | 81 263 км² |
| Калăпăш | 4380 км³ |
| Чи тарăнăшĕ | 210 м |
| Вăтам тарăнăш | 6 м |
| Юхса кĕрекен шывсем | Печора |
Координатсем: 69°46′44″ с. ш. 54°26′54″ в. д. / 69.778888888888886° с. ш. 54.448333333333331° в. д. (G) (O) (Я) Печора тинĕсĕ — Баренц тинĕсĕн кăнтăр-хĕвелтухăç енчи акватори, Колгуев тата Вайгач утрвĕсем хушшинче. Лаптăкĕ 81 263 км2. Ку гидроним 1569-мĕш çулхи Меркаторăн тĕнче картти çинче тĕл пулать (Petzorzke morie), Ун чухне вăл петем Баренц тинĕсĕн ячĕ пулнă.
Кӳлмексем: Раменка, Колоколкова, Паханческая, Болванская[1], Хайпудырская, Печорская (чи пысăкки).
Пĕрремеш арктика нефчĕ[тӳрлет | кодне тӳрлет]
Печора тинĕсен шельфенче вырнаçнă Приразломное çĕруправĕнче 2013-мĕш çулта пĕрремеш арктика нефчтне каларнă[2]
Вуламалли[тӳрлет | кодне тӳрлет]
- Печорское море. Системные исследования (гидрофизика, гидрология, оптика, биология, химия, геология, экология, социоэкономические проблемы)(ĕçлемен каçă) — РАН, Ин-т океанологии им. П. П. Ширшова; Ин-т Арктики и Антарктики; ВНИИ Океангеология; под ред. Е. А. Романкевича, А. П. Лисицина, М. Е. Виноградова. — М. : Море, 2003. — 486 с. : ил. — ISBN 5-8037-0077-0
- Гидрометеорологические условия шельфовой зоны морей СССР. Т. VI. Баренцево море. Вып. 3. Мурманск, 1984.
- Павлидис Ю. А., Никифоров С. Л., Огородов С. А., Тарасов Г. А. Печорское море: прошлое, настоящее, будущее Архивленĕ 28 Раштав уйӑхӗн 2013 çулта. // Океанология, 2007, том 47, № 6, с. 927—939.
Асăрхавсем[тӳрлет | кодне тӳрлет]
- ^ Болванская губа // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1890—1907.
- ^ Алексей Миллер: «Газпром» стал пионером освоения российского шельфа Арктики Архивленĕ 25 Раштав уйӑхӗн 2014 çулта.
Каçăсем[тӳрлет | кодне тӳрлет]
|
Ку тинĕс пирки вĕçлемен статья. Эсир статьяна тӳрлетсе тата хушса проекта пулăшма пултаратăр. |