Атăлçи касак çарĕ
Атăлçи касак çарĕ (выр. во́лжские казаки́[2], выр. волгские казаки[3], выр. волгари́, выр. во́лгцы) — вăтам тата Анат Атăлçи çинчи касаксен иррегулярлă йĕркеленĕвĕ (касак çарĕ).
Официаллă 1734 çулта Анна Иоанновна императрица хутайĕпе йĕркеленĕ. Емельян Пугачев пăлхавĕ хыççăн, 1777 çулта, Екатерина II императрица хутайĕпе Терек çине, мĕнпур çарçă атрибутне сыхласа, куçанă[4]. 1804 çулхи кăрлачăн 7-мĕшĕнче Вăтам Атăл çинче юлнă касаксене Аçтăрхан касак çарĕнчи хăйтĕллĕ Атăлçи касак полкĕ йышне кĕртнĕ[5].
Çара йĕркеличчен[тӳрлет | кодне тӳрлет]
Аталçи касакĕсене, Атăл çинче XVI çĕрçуллăхра палăртнă, вĕсем йышĕнче Мускав патшалăхĕнчен тухнă тĕрлĕрен таркăнсем тата Донран килнисем пулнă.
Асăрхавсем[тӳрлет | кодне тӳрлет]
- ^ Илл. 496. Волгский казак, 1774 г // Историческое описание одежды и вооружения российских войск, с рисунками, составленное по высочайшему повелению : в 30 т., в 60 кн. / Под ред. А. В. Висковатова Т. 4.
- ^ Волжские казаки // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1890—1907.
- ^ Волжские Казаки // Малый энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 4 т. — СПб.: 1907—1909.
- ^ А. Пронштейн. Земля Донская в XVIII веке. / А. П. Пронштейн. Ростов н\Д. 1961. — С. 121-122, 301-303 с.
- ^ И. Бирюков. История Астраханского казачьего войска. / И. А. Бирюков. Саратов. 1911. — С. 244-247 с.