Контент патне куҫ

Берилл

«Википеди» ирĕклĕ энциклопединчи материал
Берилл
Берилл, Джилгитаран (Пакистан)
Формула Al2[Be3(Si6O18)]
Сингони Гексагональлĕ
Тĕс Симĕс, кăвак, сарă, хĕрлĕ, шурă
Йĕр тĕсĕ Шурă
Ялтăру Кантăк
Янкăрлăх Янкăр, çурма янкăр
Хытăлăх 7,5 — 8
Çыпăçтарулăх Аванах мар, {0001} шучĕпе
Тачăлăх 2,6 — 2,9 г/см³

Бери́лл — ункăлла силикатсен кĕçĕн класĕнчи гексагональ сингониллĕ минерал. Бериллăн хăшпĕр тĕсĕсем, сăмахран изумруд тата йĕпкĕн сăрлă аквамарин, хаклă чул шутланать.

Пĕрлехи зарактеристика

[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Кристаллсем

[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Берилл кристаллĕсем хăй тĕллĕн те, друза шутĕнче тĕл пулаççĕ. Берилл тĕрлĕ тĕсĕсен сăрлавне хутăшсем параççĕ. Кантăкла ялтăру, оптика пахи çук.

Бериллăн хими йышĕ — Al2[Be3(Si6O18)], çак берилли оксичĕ 14 %, алюмини оксичĕ 19 %, оксида кремни оксичĕ 67 %. Эбельмен ăна хăй май тунă.

Тĕрлĕ тĕсĕсем

[тӳрлет | кодне тӳрлет]
Берилл украин почтă маркки çинче, 2009

Асăрхавсем

[тӳрлет | кодне тӳрлет]
  • Андерсон Б. Определение драгоценных камней. — М.: Мир, 1983.
  • Киевленко Е. Я., Сенкевич Н. Н., Гаврилов А. П. Геология месторождений драгоценных камней. — М.: Недра, 1974.
  • Куликов Б. Ф., Буканов В. В.. Словарь камней-самоцветов. Изд.2-е. — Л.: Недра, 1988, 168 с.
  • Пыляев М. И. Драгоценные камни. -М. : Стрелец, 1990.
  • Фекличев В.Г. Берилл. Морфология, состав и структура кристаллов . - М.: Наука, 1964, 125 с.
Википедире портал пур
«Геологи»
Çак статьяна çырнă чухне Брокгаузпа Ефронăн Энциклопеди сăмахсарĕн (1890—1907) материалĕпе усă курнă.