Лиди чĕлхи

«Википеди» ирĕклĕ энциклопединчи материал
Лиди чĕлхи
Патшалăхсем: Лидия
Çухалнă: п. эрч. I ĕмĕр
Классификаци
Категори: Еврази чĕлхисем
Индоевропа çемьи
Анатоли группи
Чĕлхе кочĕсем
ISO 639-1: -
ISO 639-2: -
ISO 639-3: xld
Çавăн пекех пăхăр: Проект:Лингвистика

Лиди́ чĕлхииндоевропа чĕлхе çемьине кĕрекен анатоли группине кĕнĕ çухалнă чĕлхесенчен пĕри.

Чĕлхепе Кĕçĕн Ази çурутравĕн анăçĕнче п. эрч. 1 пинçуллăхĕнче Лидия ҫӗршывӗнче пупленĕ.

Лиди чĕлхи ытти анатоли чĕлхисем хушшинче

Этимологи[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Ячĕ Лидия — Λυδία сăмахран пулса тухнă, ăна аккад. māt Luddu кăкран илнĕ. Лидисем хăйсен çĕршывне тĕп хулипе — Сарды (Śfard, аккад. Sapardu, ав.-перс. Sparda, ав.гр. Σάρδεις) асăннă. Унсăр пуçне, śfardẽnt(i)- «лиди» палăрту ятне асăрханă[1].

Ареал[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Лиди чĕлхипе çырнă текстсене çак хуласенче тупнă: Сарды, Кула, Менье, Мерсинли, Биркели, Эфес, Тирра, Магнесия, Смирна тата Лариса[1].

Çырулăхĕ[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Тĕп статья: Лиди алфавичĕ


Асăрхавсем[тӳрлет | кодне тӳрлет]

  1. ^ 1 тата 2 Рицца А. Лидийский язык // Реликтовые индоевропейские языки Передней и Центральной Азии. — М.: Academia, 2013. — ISBN 978-5-87444-370-2

Литература[тӳрлет | кодне тӳрлет]

  • Melchert, H. Craig Lydian // The Ancient Languages of Asia Minor / Ed. R. D. Woodard. — Cambridge: Cambridge University Press, 2008. — P. 56—63.
  • Gusmani Roberto, Lydisches Wörterbuch: mit grammatischer Skizze und Inschriftensammlung. — Heidelberg: Universitätsverlag, Carl Winter, 1964. — 280 S. — (Indogermanische Bibliothek. 2. Reihe: Worterbuecher). — ISBN 3-8253-0655-0, ISBN 978-3-8253-0655-7.
    • Gusmani Roberto, Lydisches Wörterbuch: mit grammatischer Skizze und Inschriftensammlung. Ergänzungsband. Lieferungen 1 bis 3. — Heidelberg: Carl Winter, 1980, 1982, 1986. — 193 S. — ISBN 3-533-02929-8, ISBN 978-3-533-02929-8
  • Рицца А. Лидийский язык // Реликтовые индоевропейские языки Передней и Центральной Азии. — М.: Academia, 2013. — с. 75—97. — ISBN 978-5-87444-370-2.

Каçăсем[тӳрлет | кодне тӳрлет]