Кивĕ Сăмаравкка

Кивĕ Сăмаравкка
Ялав	Герб
Патшалăх	Раççей
Федераци субъекчĕ	Тутарстан
Муниципаллă район	Теччĕ
Ял тăрăхĕ	Шӳккев
Координатсем	54°51′20″ с. ш. 48°36′20″ в. д. / 54.85556° с. ш. 48.60556° в. д. (G) (O) (Я)Координатсем: 54°51′20″ с. ш. 48°36′20″ в. д. / 54.85556° с. ш. 48.60556° в. д. (G) (O) (Я)
Вăхăт тăрăхĕ	UTC+4
Почтă индексĕ	422376
Автомобиль кочĕ	16, 116, 716
ОКАТО кочĕ	92 255 888 002

Кивĕ Сăмаравкка — Тутарстанри Теччĕ районĕнчи çухалнă ял^[1]. Хальхи вăхăтра хăйне уйрăм тĕл, вырăн. Ял çухаличчен унта вырăссем пурăннă пулнă.

Тавралăх[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Теччĕ районĕнчи "упа кĕтесĕнче" вырнаçнă.

Халăх йышĕ[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Хальхи вăхăтра никам та пурăнмасть^[1].

Истори[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Чăн-чăн тексчĕ (выр.)

Что касается его краткой истории, могу сообщить, что свое название, по основной версии, село получило от фамилии местных землевладельцев – графов Сумароковых. В дореволюционное время барская усадьба располагалась в западной части села. Сам помещик – владелец этих земель, проживал в Петербурге, приезжал в село на отдых. Останавливался во флигеле, жена и сын проживали в каменном доме. По образованию он был медиком. По воспоминаниям старожилов помогал врачевать крестьян, освидетельствовал их и в случае необходимости лечил. До 1960-х годов в селе стояла старая каменная церковь. До 1938 года в ней велась служба. В ограде стояла часовенка. После закрытия храма в нем планировалось разместить больницу, но здание в 1960-х годах разобрали на строительные нужды.

<Куçару: >

Совет тапхăрĕнчи пурнăç пирки[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Чăн-чăн тексчĕ (выр.)

В 1930-е годы в селе был образован колхоз «Красный борец». В 1958 году он вошел в состав колхоза «Рассвет». Центральной усадьбой стало село Жуково. (оно сохранилось), куда перевели почту и сельсовет.

<Куçару: >

Ял еплерех пĕтни пĕрки ак çапла каласа параççĕ:

Чăн-чăн тексчĕ (выр.)

В 1975 году все жители Сумарокова перебрались в новые дома села Жуково. Председатель А.С.Рыжов активно содействовал переезду и отстроил жилье для переселенцев. А в 1978 году из Сумарокова уехал последний житель, и оно перестало существовать.

<Куçару: 1975-мĕш çулта Кивĕ Сăмаравкка çыннисем Шÿккев ялĕнчи çĕнĕ çуртсене пурăнма куçнă. А.С.Рыжов председатель çакăншăн питĕ тăрашнă, куçакансем валли çуртсем хатĕрленĕ. 1978-мĕш çулта Кивĕ Сăмаравккаран юлашки çын куçса кайнă та ял тĕппипех пĕтнĕ.>

Кăсăклă фактсем[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Ялта хĕрачасене вĕрентмелли ятарлă вăтам шкул пулнă^[1].

Чăн-чăн тексчĕ (выр.)

По соседству с барской усадьбой в конце 19 века стояло деревянное здание школы для девочек. В 1902 году в ней случился пожар, в котором погибли 14 девочек. Памятники погибшим сохранялись в ограде церкви до 1960-х годов. В 1907 году на этом месте было построено двухэтажное каменное здание. После открытия в ней обучались дети зажиточных крестьян. В революционное время гимназия была закрыта, в здании размещался детский дом для сирот.

<Куçару: 19-мĕш ĕмĕрĕн вĕçĕнчи улпут çурчĕпе юнашар хĕрачасен шкулĕн йывăç çурчĕ пулнă. 1902-мĕш çулта унта пушар сиксе тухнă, 14 хĕрача вилнĕ. Чиркÿ картинчи вилнсене асăнса лартнă палăк 1960-мĕш çулсемччен сыхланнă. Çак вырăнта 1907-мĕш çулта икĕ хутлă чул çурт туса лартнă. Чухăн мар хресченсен хĕресем вĕреннĕ. Революци хыççăн гимназие хупнă. Асăннă çуртра тăлăх ачасен усравĕ вырнаçнă.>