Ругсем
Ругсем (ругисем, рогсем; лат. Rugii) — виçĕ халăх ку ятпа паллă[1][2][3]:
- герман йăхĕ. Ку йăх I ĕмĕртенпе паллă, вĕсем çинчен Тацит историк асăнать. Иордан историк вĕсене Скандинавинче юлнă герман йăхĕсем шутне кĕртнĕ. Тĕп Европăна вĕсем Норвегинчен килнĕ. Балтика тинĕсĕн çыранĕсем хĕрринче пурăнма пуçланă, Рюген утрав ятне панă. Ку вырăнтан вĕсене готсем хăваласа янă хыççăн Тиша юханшыв хĕррине куçнă. Аттил вĕсене пăхантарнă хыççăн 451 çулта ăна майлă çапăçнă. Аттил вилнĕ хыççăн хунсене пăхăнма пăрахнă, анчах та 487 çулта Одоакр вĕсене çапса çĕмĕрнĕ. 489 çулта вĕсем Теодорих патшан çарĕпе пĕрле Италине пырса кĕнĕ. Остготсен патшалăхĕ пĕтнĕ хыççăн вĕсене урăх асăнмаççĕ.
- славян йăхĕ. VI-XI ĕмĕрсем хушшинче вĕсем Рюген утравĕпе Балтика тинĕсĕн кăнтăр-хĕвеланăç енчи çыранĕсем хĕрринче (Одерпе Висла юханшывсем хушшинче) пурăннă.
- çавăн пекех ку ятпа вăтам ĕмĕрсен историкĕсем Руçе калани тĕл пулать.
Ругисен историйĕ
[тӳрлет | кодне тӳрлет]Авалхи вăхăт
[тӳрлет | кодне тӳрлет]Халăхсен Аслă Хусканăвĕ
[тӳрлет | кодне тӳрлет]Готсем тĕксе пынипе вырнаçăнни
[тӳрлет | кодне тӳрлет]Археологи
[тӳрлет | кодне тӳрлет]Руги епископĕсем
[тӳрлет | кодне тӳрлет]Асăрхавсем
[тӳрлет | кодне тӳрлет]- ^ Ганина Н. А. Граница в языковом и культурном пространстве Рюгена // Русская германистика: Ежегодник Российского союза германистов. — М.: Языки славянской культуры, 2009. — Т. 6. — С. 237—245.
- ^ Древняя Русь в свете зарубежных источников: Хрестоматия. — Т. IV: Западноевропейские источники 2013 ҫулхи Раштав уйӑхӗн 3-мӗшӗнче архивланӑ. / Сост., пер. и коммент. А. В. Назаренко. — М.: Русский Фонд Содействия Образованию и Науке, 2010. — С. 33, прим. 12.
- ^ Буданова В. П., Горский А. А., Ермолова И. Е. Великое переселение народов: Этнополитические и социальные аспекты. — СПб.: Алетейя, 2011. — С. 19, 103—106.
Литература
[тӳрлет | кодне тӳрлет]- Иордан. О происхождении и деяниях гетов. Вступ. ст., перев., коммент. Е. Ч. Скржинской. — М.: Восточная литература, 1960.
- Буданова В. П., Горский А. А., Ермолова И. Е. Великое переселение народов: Этнополитические и социальные аспекты. — СПб.: Алетейя, 2011. — 336 с.
- Буданова В. П. Готы в системе представлений римских и византийских авторов о варварских народах // Византийский временник. — 1980. — Т. 41. — С. 141—152.
- Ганина Н. А. Граница в языковом и культурном пространстве Рюгена // Русская германистика: Ежегодник Российского союза германистов. — М.: Языки славянской культуры, 2009. — Т. 6. — С. 237—245.
- Ганина Н. А. Остров Рюген: к основам взаимодействия культур и языков // Атлантика: Записки по исторической поэтике. — М.: Московский гуманитарный университет, 2011. — С. 3—33.
- Жирмунский В. М. Введение в сравнительно-историческое изучение германских языков. — М.-Л.: Наука, 1964. — 313 с.
- Назаренко А. В. Древняя Русь на международных путях: Междисциплинарные очерки культурных, торговых, политических связей IX—XII вв. — М.: Языки русской культуры, 2001. — 784 с.
- Неусыхин А. И. Общественный строй древних германцев. — М.: Государственная публичная историческая библиотека России, 2001. — 300 с.
- Трамбауэр М. Часть II. Государство ругиев на Дунае // Неудачи политогенеза в раннем средневековье: испанские свевы и ругии. — Wien: 2008.
- Херрман Й. Ободриты, лютичи, руяне // Славяне и скандинавы / Пер. с немецкого; общ. ред. Е. А. Мельниковой. — М.: Прогресс, 1986. — С. 338—359.
- Чернявский С. Н. Руги и русы (норманизм — антинорманизм и третий путь как попытка решения). — М.: Вече, 2016. — 384 с.
- Шор Т. У. Глава VI. Руги, венды и туземные славянские поселенцы // Происхождение англо-саксонской расы. — Лондон: 1906.
- Щукин М. Б. Готский путь (готы, Рим и черняховская культура). — СПб.: Филологический факультет СПбГУ, 2005. — 576 с.
 |
|---|
